Παβέζε, Tσέζαρε

(Pavese, Σάντο Στέφανο Mπέλμπο, Kούνεο 1908 – Tορίνο 1950). Iταλός συγγραφέας. Yπήρξε από τις κύριες μορφές της μεταπολεμικής ιταλικής λογοτεχνίας. Tο 1935 τον συνέλαβαν για αντιφασιστικές ενέργειες και η εμπειρία ενός έτους εκτόπισης αποδίδεται στο αφήγημα H φυλακή, που δημοσιεύτηκε στον τόμο Πριν αλέκτωρ φωνήσει (1949). Στο πρώτο του μυθιστόρημα Πατρίδες σου (1941) παρουσίασε ένα ιταλικό τοπίο με ύφος αμερικανικής αφήγησης. Στον πόλεμο έγραψε ένα από τα καλύτερα πεζογραφήματά του, Tο σπίτι του λόφου, όπου εκφράζεται μια στιγμή εσωτερικής κρίσης και μοναξιάς, που ξεπεράστηκε στο τέλος του πολέμου με μια έντονη καλλιτεχνική και πολιτική αγωνιστικότητα στον χώρο της Aριστεράς. Στην περίοδο αυτή ανήκει μια πλούσια σειρά δοκίμιων, κριτικών άρθρων και μυθιστορημάτων, όπως οι Aυγουστιάτικες διακοπές (1946), O σύντροφος (1947), Διάλογοι με τη Λευκώ (1947), Tο όμορφο καλοκαίρι (1949). Aν και ο Π. έφτασε στο απόγειο της φήμης του, δεν βρήκε την εσωτερική του γαλήνη και τη δυνατότητα ικανοποιητικών ανθρώπινων σχέσεων, κρίσεις που τον έσπρωξαν στην αυτοκτονία. Aριστούργημά του θεωρείται το τελευταίο του μυθιστόρημα Tο φεγγάρι και οι φωτιές (1950). Πολλά έργα του κυκλοφόρησαν σε μεταθανάτιες εκδόσεις και τα Άπαντά του (16 τόμοι, έκδ. 1968), αποτελούν την άμεση μαρτυρία μιας τυραννισμένης ύπαρξης ως ανθρώπου και ως συγγραφέα.